Maliit na Bagay

Maliliit na bagay..

Na may malalaking epekto..

Dahil galing sa puso..

Ako'y nabihag mo..

Maliit na bagay..

Paulit-ulit, makulit..

Sa maliit na panahon..

Namunga, lumago..

Maliit na bagay..

Na sa bawat paggising..

Hinahanap-hanap..

Nasanay na yata ako..

Maliit na bagay..

Pinagsaluhan..

Kumasya..

Masaya..

Maliit na bagay..

Ngunit salamat..

Sa pagtanggap..

Sa pagtitiwala..

Maliit na bagay..

Ang aking pag-uwi..

Kaya wag malumbay..

Magkikita tayong muli..

Liham Para Sayo

Mahal, kung nadurog man ang puso mo dahil mas pinili kong maging bato sa simula, ipagpaumanhin mo na ang aking naging kahangalan.. Hindi iyon para saktan ka, kung hindi dahil natatakot pa ako sa simula.. Ang sabi ko pa nga sayo, natatakot ako sa sarili ko dahil nakakasakit ako ng mga taong sa akin ay wala namang ginawang masama.. At sabi ko sa iyo ayaw ko ng manakit pa.. lalo na't ikaw pa.. Kaya mas pinili ko munang maging bato sa mga panahong iyon.. Pero mahal, tumayo ka na sa pagkakayuko.. Hayaan mo ako.. Hayaan mo akong yumuko't masugatan sa pagpulot ng mga bubog na ako ang may kagagawan.. Handa akong masugatan habang pinagdidikit-dikit at binubuo ang busilak mong puso na mahal ng puso kong nadurog at naging gusgusin ngunit mas pinili mo pa ring mahalin..

Mahal, wag kang mabagabag. Wag kang matakot. Dahil hindi mo na kailangan pang sabihin sa akin na saluhin kita, dahil kusa kang minahal ng puso ko at mula noon ay mahigpit na kitang yakap-yakap. Kailan man ay hindi ko hahayaang mahulog ka sa kalungkutan kinakatakutan mo. Mahal, kung ako man sa iyo ay isang araw, halika, lumapit ka, wag kang matakot, wag kang mangamba, dahil hindi mo lang alam ako ang araw na nagliliyab ang pagmamahal para sayo.. Mahal, wag mong katakutan ang aking pagmamahal.. 

Mahal, oo, naikwento ko sa iyo ang tungkol sa mga bigong taong nagmahal ng todo at ibinuhos ang lahat-lahat para lamang sa taong mahal nila at nauwi lang sa wala. Mahal, isa ako sa mga bigong taong ito.. Naranasan ko ang magbigay ng lahat at nakatanggap lang ng kaunti kung mayroon man.. Pero iniwan ding tulala.. Ang mga kwentong iyon ay para ipaalam ko sa iyong natatakot na akong ibigay ulit ang nasimulan kong lahat.. Pero sa mga araw na nagdaan pagkatapos kong ikwento ang mga ito sa iyo, ipinaramdam mo sa akin na hindi ko na kailangan pang sisihin ang kasalukuyan at hinaharap ng dahil lang sa kagagawan ng mga karanasan ko sa nakaraan.. Mahal, ikaw ang aking kasalukuyan at parating ipanapanalanging hinaharap.. Mahal, huwag mong masubukang ako ay hadlangan.. ibubuhos ko ang lahat-lahat para sa taong mahal ko.. Mahal, ibubuhos ko ang lahat-lahat para sa iyo.. Matutulog tayong magkayakap, nakangiti at may malalim na pagmamahalan sa isa't-isa sa bawat gabing may lihim na pangakong magandang bukas.

Mahal, pitong bilyong tao sa planetang ito, sabi mo pa nga.. at napaka-swerte ko dahil sa pitong bilyong taong maaari mong pagpilian, ako ang iyong piniling mahalin.. Mahal, maliban doon, mapalad ako dahil kahit ang tingin ko sa sarili ko ay isang alikabok lamang sa buong kalawakan, walang pagod mong tinutuklas ang mga magaganda at matitingkad na bagay na mayroon ako na hindi ko man lang napapansin at nabibigyan halaga.. napakasarap sa puso ang magkaroon ng ganoong kasama sa buhay.. Mahal, binigyan mo ng kulay at tingkad ang kalawakan ng buhay ko sa pamamagitan ng iyong pagmamahal.. Maraming salamat.. Singlawak ng kalawakan ang pagmamahal na nararamdam ko para sa iyo..

Mahal, hahayaan ko na lang ang tanawin ng mga karagatan na paalalahanan ka kung gaano kalawak at kalalim ang pagmamahal ko sa iyo.. Mahal, ganyan kita kamahal..

Mahal, ang sarap ng kain ko kapag katabi kita.. Maliban sa dahilang para nakikita natin ang ibang tao ay ang purong pagnanais na makatabi ka.. Walang paglagyan ang sabik at pagmamahal ko at hindi sapat ang titig lang kapag tayo ay magkasama.. Nais kong katabi kita, hawakan kita, ipatong ang ulo ko sa balikat mo at sa kung ano pang ibang desperadong pamamaraan para lamang maramdaman kong nasa piling na kita.. Mahal, ngumingiti ang puso ko dahil sa iyo..

Mahal kita. At ang lahat ng mga pinagdadaanan natin ngayon ay paraan lang ng Imbentor ng pagmamahal upang mas mapagtibay natin ang pagmamahal natin sa isa't-isa. Tulad nga parati mong sinasabi sa akin: Mahal, kapit lang.

NakakapaGOD

Gusto na namang makipaglaro ng aking utak.. mag-isip ng mga makukulit at may kabuluhang mga talata.. gustong pigain at kalikutin ang salitang NAPAPAGOD.. sa ibang sulok ko raw tingnan.. gawin ko raw english ang huling tatlong titik.. imbis na napapagod, magiging napapa-GOD.. Imbento.

Oo imbento nga.. hindi ko alam bat bigla kong naisip yun.. sadyang naglalayag sa ibang dimension ang maliit kong utak.. Ngunit ayaw kong hayaang hanggang sa diwa lang.. ayokong humantong sa imbento lang.. gusto kong lumubog pa sa kaila-ilaliman.. gusto kong tumuklas ng kayamanan.. ng kahulugan..

Kahulugan. Ano nga ba ang kahulugan..? Ito ba'y aking mapapakinabangan? Baka humantong lang sa kawalan ang lahat ng pinaghirapan.. Pag-isipan.

Ako'y naglayag.. at ako'y nagmasid.. pinansin ang lahat ng madadaanang kaalaman.. malawak.. sari-sari.. lahat may kanya-kanyang paninindigan at paniniwala.. mahiwaga.

Mahiwaga ang aking natuklasan.. isang ideyang pwedeng isabuhay.. Hindi ko aakalaing may natatago palang kayamanan.. ang nilaro kong salitang negatibo lamang para sa mga nilalang.. Negatibo.

Negatibo ang salitang NAPAPAGOD.. pag narinig mo ang salitang ito sa isang tao, ang unang papasok sa isip mo ay gusto na nitong itigil ang ginagawa at magpahinga.. Isuko ang digmaan. Itaas ang puting watawat ng kaalaman.. At gayahin ang nakararaming walang pakialam.. Ngunit ano nga ba ang mga bagay na nakakapagpapagod? Suliranin, trabaho, responsibilidad, kawalan, kahirapan at kapwa-tao? Nakakapagod pag-isipan ang mga problemang tila may imposibleng paraan. Nakakapagod ang araw-araw na pagtratrabaho para lang mabuhay.. nakakapagod ang responsibilidad bilang asawa, magulang, kapatid, kaibigan at responsibilidad bilang isang mamamayan ng mundo at mamamayan ng Diyos..nakakapagod pakisamahan at magpatawad sa mga taong walang inisip kundi ang manglamang at ulit-ulitin ang pangungunsumi sa buhay natin.. Nakakapagod mangarap ng mga bagay na kay hirap kamtan.. nakakapagod ang maramdaman at makita ang mga taong naghihirap.. Nakakapagod..

Hindi ko na pahahabain pa ang kwentong para sa iba ay walang kwenta.. nakakapagod rin kaseng magtype at magbasa ng mga mahahabang kwento tulad nito (gusto ko na ring magpasalamat at umabot ka sa pangungusap na ito).. didiretsahin na kita.. magtatanong lang naman ako tulad ng pagtatanong ko sa sarili ko.. sa gitna ng mga bagay at dahilan na napapagod ka, mga bagay na hindi mo na kayang hawakan minsan, ito rin ba ang mga dahilan upang mas lumapit ka sa Diyos? In other words, mas napapa-GOD ka ba o napapagod lang talaga?

Ngayong gabi bago matulog, magmuni-muni. Maglayag. Mag-isip. May kabuluhan nga ba ang mga bagay na nakakapagod sa atin? Napapagod ka na ba sa mga bagay na ginagawa mong maaaring makatulong sa pagbabago ng agos ng mga makamundong paniniwala ngunit hindi nabibigyan ng pansin at isinasawalang-bahala lang ng iba? At kung napapagod ka na nga, napapa-God ka rin ba? Mahiwaga rin ang matutuklasan mo. Wag kang mapagod mag-isip ng mga bagay na pwedeng magbigay ng sagot at dahilan sa mga malalabong bagay na wala ng paki ang mundo kung malabo man.. At maaaring makaimbento ka rin ng mga bagay na pwede mong maisabuhay at maisabuhay rin ng ibang nilalang.

Piliin at gawin ang mga bagay na nakakapagod at nakakapa-God.

Mitsa

     May hangganan ang buhay - bilang, limitado, maikli.. Parang paputok, may mitsa.. Araw-araw may isinisilang, araw-araw may namamaalam... At nasa sayo kung anong klaseng nilalang ang gusto mong maging sa pagitan ng simula't wakas na ito.. Ang tanong, sa pagkaubos ng mitsa ng buhay mo, isa ka bang paputok na bubulahaw lang sa tenga ng ibang tao o isa kang kwitis na titingalain ng lahat dahil sa tingkad ng kulay at liwanag na naidulot mo? 

     Nasa pagitan ka pa lang ng buhay mo, ibig sabihin, may sapat na panahon at pagkakataon ka pa para magbago kung kelangan pang magbago, ayusin ang mga kelangan pang ayusin, linawin ang mga kelangan pang linawin, umunlad kung kelangan pang umunlad, maging mabuti kung kelangan pang maging mabuti, mahalin ang mga dapat pa nating mahalin..

     Sa pagtawid natin sa panibagong taon, naway mapagnilay-nilayan natin kung paano pa natin gagawing mas makahulugan at makabuluhan ang ating buhay sa buong taon ng 2014.

     Maligaya't manigong bagong taon sa ating lahat. 

Pahabol na Salita:

     Imbes na paputok, pagkain sa lamesa ang bilhin. Salubungin ang bagong taon na kumpleto ang mga daliri at busog ang mga tyan. Have a happy new year everyone!

Nets

"..they left their nets and followed Him"

-Matthew 4:12-25

     Peter, Andrew, James and John were all fishermen. At the time Jesus called them to become fishers of men, they were all busy casting their nets to catch fish. This is their livelihood, their source of living. Yet, no matter how busy they were that time, and without hesitations they still chose to abandoned their nets, boats and even their fathers when they heard Jesus voice calling them to follow Him. If you were one of the disciples, will you follow someone whom you never met before asking you to abandon your "nets"?

     Jesus is not asking us to do the same. He understands our circumstance. He understands that we need to work for us to avail our needs in order to live, to support our family and loveones and to fulfill our dreams. He understands that sometimes we need to be busy and take an overtime in our work because our superiors have told us so and the deadlines are already near. In fact, He understands us in every single thing we thought He doesn't understand us.

     But there's something He eagerly wanted us to do for Him: He actually wanted that in everything that we do and in everytime that we are so busy casting our "nets", we still think of Him and choose to follow Him. That's all.

     Tonight, let's abandon our "nets" in a while and take time to talk to Him in prayer before we sleep.

;) 

Survivor

     Today, I attended The Feast with my lola. Bo (Sanchez) usually asks his listeners to tell someone sitting beside them with comforting and soothing words before starting his talk. And this morning, he encouraged everyone to say these words "God has been very good to you.". And upon telling those words to her (my lola), I immediately followed it with a question meant to be just a joke. I asked her "Talaga? Naging good si God sayo?". And out of nowhere, she answered me "Oo, naging good si God sa akin dahil hinayaan nyang maging survivor ako.". Her answer shocked and stunned me. She was pertaining to the Yolanda tragedy that happened in Leyte last year. She is very okay now that I almost forgot what she'd been through during the typhoon hit. I paused for a moment, smiled and thanked God for really being good not just to my lola but to each of us whom He loves.

     God is really good..

    ..all the time.

'Nay

     Hindi ko mabilang kung ilang sunny side up na itlog na ang nailuto mo sa'ken nung nag-aaral pa ako.. Kung ilang kalderong champorado at ilang pirasong tuyo ang inihanda mo sa lamesa para sa akin.. sinangag, automatic, pagkagising ko, pagsubo na lang ang kulang.. hindi ka masarap magluto, pero ang sarap ng instant pancit canton mo.. at ilang platitong ulam na ba ang naitabi mo dahil alam mong gutom ako pag-uwi ko? Naalala ko pa, galing ka sa isang handaan, at nagulat ako, may dala kang nakabalot sa tissue, at sabi mo pang-ulam ko.. pambihira, naisip mo pa yun?! Ikaw ang tigalaba ng mga damit ko dahil alam mong yan ang pinaka-ayaw kong gawin.. basta ako lang ang mag-iigib, swak na sayo yun.. nung nag-graduate ako ng elementary, binalot mo ang luma kong damit, at yun kunyare ang regalo mo saken.. natawa't nainis ako.. alam ko namang nagawa mo yun pra naman kahit papaano may gift din ako tulad ng ibang nag-graduate.. hindi ko alam kung nakailang beses kang tumakbo sa mga kapitbahay para lang may pambaon ako.. araw-araw, ginawa mo yun.. ng walang kapaguran.. ilang beses na kitang nasagot ng pabalang, pero ilang beses mo rin akong napatawad.. ilang beses mong sinasabi sakeng wag magkimkim ng galit, at hindi ko maintindihan dahil ikaw lang naman ang iniisip ko kung bakit masama ang loob ko sa ibang tao.. ilang beses mo ba akong hinila sa barber shop, para magmukha naman akong tao.. at ilang beses mo akong pinilit gumising ng maaga pag linggo para magsimba dahil tinatamad akong bumangon.. ikaw ang nagturong magkaron ako ng takot sa Diyos.. andaming alaalang naglalaro sa isip ko ngayon.. bawat alaalang ayaw kong bitawan.. lahat ng mga yun.. kasama ang paghalik ko sa kilikili mo.. alam ko mamimiss ko.. 

     Nagsisimula pa lang akong bumawi sayo.. pero excited ka naman ata.. kaka-Yolanda pa lang eh, tsk! Medyo madaya ka pala..

     ...naging malaking bahagi at epekto ka sa buhay ko.. kung ano ako ngayon, halos lahat ng yun ay dahil sayo.. hindi ako marunong magluto, pero dahil sanay ako sa mga luto mo, sumasarap kapag ako ang kumakain.. kung sobra ang pananalig ko sa taas, eh dahil yun sayo.. pati asthma namana ko pa sayo..

    "'nay.. okay na.. pahinga ka na.. mas maganda dun sa pupuntahan mo, wala ka ng mararamdamang sakit, wala ka ng proproblemahin.. magkikita pa kayo ni tatay.. sorry sa lahat ng mga katigasan ko ng ulo at pakikipag-away sayo.. at maraming maraming salamat sa pagturing mo sakin na parang anak.. maraming-maraming salamat sa pag-aaruga at pagmamahal.. sige na, pahinga ka na.. paalam na 'nay.."

    Yan ang mga huling salitang ibinulong ko sa mga huling oras nya at...

    "Mahal kita.. 'nay.."